pupen

pupen (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski nieżywotny

(1.1) bot. pąk

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pupen	pupeny
dopełniacz	pupenu	pupenů
celownik	pupenu	pupenům
biernik	pupen	pupeny
wołacz	pupene	pupeny
miejscownik	pupenu	pupenech
narzędnik	pupenem	pupeny

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pupenec, pupínek

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

pupen (język niemiecki)

wymowa:

IPA: [ˈpuːpn̩] ​

znaczenia:

czasownik słaby

(1.1) pot. puszczać bąka, puszczać bąka

odmiana:

(1.1) pup|en (pupt), pupte, gepupt (haben)

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pupsen

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Pupen n, Pup m, Pupser m

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: