publicystyka

publicystyka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) liter. jakakolwiek wypowiedź lub tekst polemiczny dotyczący aktualnych wydarzeń i problemów ogłaszany w mediach; zob. też publicystyka w Wikipedii

(1.2) liter. tworzenie tekstów publicystycznych, dziennikarstwo publicystyczne

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	publicystyka	publicystyki
dopełniacz	publicystyki	publicystyk
celownik	publicystyce	publicystykom
biernik	publicystykę	publicystyki
narzędnik	publicystyką	publicystykami
miejscownik	publicystyce	publicystykach
wołacz	publicystyko	publicystyki

przykłady:

(1.1) Franek wspiął się na wyżyny publicystyki.

(1.1) Wieczorną publicystykę czerpie przed snem z ekranu telewizora.

składnia:

kolokacje:

(1.1) publicystyka naukowa

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) twórczość

(1.2) tworzenie

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. publicysta mos, publicystka ż, publicystyczność ż

przym. publicystyczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

niem. Publizistik < łac. publicus → powszechny, społeczny

uwagi:

tłumaczenia:

• białoruski: (1.1) публіцыстыка ż
• bośniacki: (1.1) publicistika ż
• bułgarski: (1.1) публицистика ż
• chorwacki: (1.1) publicistika ż
• czeski: (1.1) publicistika ż
• karpatorusiński: (1.1) публіцістіка ż
• niemiecki: (1.1) Publizistik ż
• rosyjski: (1.1) публицистика ż
• ukraiński: (1.1) публіцистика ż
• włoski: (1.1) pubblicistica ż

źródła: