puławianin

puławianin (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpuwaˈvʲjä̃ɲĩn], AS: [puu̯avʹi ̯ä̃ńĩn], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) mieszkaniec Puław

(1.2) hist. polit. członek nieformalnej frakcji rywalizującej o władzę w PZPR opowiadającej się za złagodzeniem dyktatury w państwie i zwiększeniem zakresu swobód obywatelskich; zob. też puławianie w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	puławianin	puławianie
dopełniacz	puławianina	puławian
celownik	puławianinowi	puławianom
biernik	puławianina	puławian
narzędnik	puławianinem	puławianami
miejscownik	puławianinie	puławianach
wołacz	puławianinie	puławianie
depr. M. i W. lm: (te) puławiany

przykłady:

(1.1) Sobotnia porażka z puławianami boli tym bardziej, gdyż dla piotrkowian było to pierwsze spotkanie przed własną publicznością w tym sezonie.

(1.2) Puławianie byli przy tym bardziej skłonni obciążać Moskwę odpowiedzialnością za to, co się działo.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. Puławy nmos

forma żeńska puławianka ż

przym. puławski

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. Puławy + -anin

(1.2) od zespołu kamienic przy ul. Puławskiej w Warszawie, gdzie zamieszkiwali przywódcy frakcji

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: