psotnik

psotnik (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpsɔtʲɲik], AS: [psotʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) ten kto psoci, lubi psocić, skłonny jest do psot

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	psotnik	psotnicy
dopełniacz	psotnika	psotników
celownik	psotnikowi	psotnikom
biernik	psotnika	psotników
narzędnik	psotnikiem	psotnikami
miejscownik	psotniku	psotnikach
wołacz	psotniku	psotnicy
depr. M. i W. lm: (te) psotniki

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) figlarz

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. psota ż

forma żeńska psotnica ż

przym. psotny

przysł. psotnie

czas. psocić

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) prankster
• górnołużycki: (1.1) kažak m

źródła: