przypadkowanie

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przypadkowanie (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) przest. gram. dokonywanie odmiany przez przypadki i liczby[1]
odmiana:
(1.1) blm,
 
przypadekliczba pojedyncza
mianownikprzypadkowanie
dopełniaczprzypadkowania
celownikprzypadkowaniu
biernikprzypadkowanie
narzędnikprzypadkowaniem
miejscownikprzypadkowaniu
wołaczprzypadkowanie
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) deklinowanie
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przypadek m, przypadkowość ż
czas. przypadkować
przysł. przypadkowo, przypadkiem
związki frazeologiczne:
etymologia:
rzecz. odczas. od przypadkować
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Roman Zawiliński, Kurs praktyczny gramatyki języka polskiego. Wstęp. O zdaniu i jego częściach, „Poradnik Językowy” nr 1/1911, s. 9.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=przypadkowanie&oldid=7737350”