przyjaźń

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przyjaźń (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˈpʃɨjäɕɲ̊], AS: [pšyi ̯äśń̦], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.• podw. art. ​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dobra, serdeczna relacja pomiędzy osobami opierająca się na wzajemnym zaufaniu, pomocy, życzliwości; zob. też przyjaźń w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikprzyjaźńprzyjaźnie
dopełniaczprzyjaźniprzyjaźni
celownikprzyjaźniprzyjaźniom
biernikprzyjaźńprzyjaźnie
narzędnikprzyjaźniąprzyjaźniami
miejscownikprzyjaźniprzyjaźniach
wołaczprzyjaźniprzyjaźnie
przykłady:
(1.1) Łączy ich serdeczna przyjaźń.
(1.1) Nie masz teraz prawdziwej przyjaźni na świecie. • Ostatni znam jej przykład w Oszmiańskim powiecie[1].
składnia:
kolokacje:
(1.1) bezinteresowna / szczera / zażyła / bezwarunkowa przyjaźń • zawiązać przyjaźń
synonimy:
(1.1) przest. drużba
antonimy:
(1.1) wrogość
hiperonimy:
(1.1) uczucie, związek
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przyjaciel m, przyjaciółka ż, przyjaciółeczka ż, psiapsiółka ż, przyjacielskość ż, przyjazność ż
przym. przyjacielski, przyjazny, zaprzyjaźniony
czas. przyjaźnić, zaprzyjaźniać się, przyjaźnić się ndk., zaprzyjaźnić się dk.
przysł. przyjacielsko, przyjaźnie
związki frazeologiczne:
przyjaźń do grobowej deski
przysłowia przyjaźń szczera nigdy nie umiera
etymologia:
uwagi:
zob. też przyjaźń (ujednoznacznienie) w Wikipedii
zob. też przyjaźń w Wikicytatach
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ A. Mickiewicz: Przyjaciele
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=przyjaźń&oldid=8286941”