przybyć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przybyć (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈpʃɨbɨʨ̑], AS[pšybyć], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni dokonany (ndk. przybywać)

(1.1) książk. dotrzeć do jakiegoś miejsca
(1.2) powiększyć się ilościowo
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Do Krakowa przybył wierny współpracownik zmarłego króla, arcybiskup gnieźnieński, Wojciech Jastrzębiec[1].
(1.1) Przybyłam do Peru w kwietniu 1977.
(1.2) Przez dwa dni przybyło mi prawie dwa kilo.
składnia:
(1.2) podmiot w D.: przybyło kogo, czego
kolokacje:
(1.2) przybyło doświadczenia / lat / kłopotów / pieniędzy / wody
synonimy:
antonimy:
(1.2) ubyć
hiperonimy:
hiponimy:
(1.1) przybiec, przyjechać, przyjść, przylecieć, przypędzić
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. bywalec mos, byt mrz, bycie n, przybysz m, przybyszka ż, przybycie n, przybywanie n
czas. przybywać ndk.
przym. przybyszowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: przybywać
źródła:
  1. Michał Rożek, Symbolika i magia Krakowa, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.