przewodniczka

przewodniczka (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) turyst. kobieta zajmująca się oprowadzaniem wycieczek turystycznych, pokazująca turystom miejsca warte zobaczenia, eksponaty itp.

(1.2) kobieta, która czemuś przewodzi, pokazuje drogę

(1.3) przywódczyni duchowa lub ideowa

(1.4) zool. samica przewodząca stadu

odmiana:

(1.1-4)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	przewodniczka	przewodniczki
dopełniacz	przewodniczki	przewodniczek
celownik	przewodniczce	przewodniczkom
biernik	przewodniczkę	przewodniczki
narzędnik	przewodniczką	przewodniczkami
miejscownik	przewodniczce	przewodniczkach
wołacz	przewodniczko	przewodniczki

przykłady:

(1.1) Oprowadzała nas przewodniczka z muzeum w Cieszynie.

(1.4) Najokazalsza słonica, przewodniczka stada, szła na początku grupy.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. przewodnictwo n, przewodzenie n, przewodniczenie n, przewodniczący m, przewodnicząca ż

forma męska przewodnik m

czas. przewodzić ndk., przewodniczyć ndk.

przym. przewodnicki, przewodniczy, przewodnikowy, przewodni

skr. pwd.

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. przewodnik + -ka < pol. przewodzić

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: przewodnik

• hiszpański: (1.1) guía ż
• niemiecki: (1.1) Führerin ż, Reiseführerin ż, Reiseleiterin ż

źródła: