przekuwać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

przekuwać (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni niedokonany (dk. przekuć)

(1.1) kując, przekształcać przedmiot zrobiony z metalu na inny
(1.2) zmieniać podkowy u kopyt zwierzęcia
(1.3) kując, przebijać coś na wylot
(1.4) tworzyć coś (np. otwór), przebijając na wylot
(1.5) przen. używać w celu osiągnięcia jakiejś korzyści

czasownik zwrotny niedokonany przekuwać się (dk. przekuć się)

(2.1) kując, przebijać się przez coś na wylot
(2.2) przebiwszy coś na wylot, przedostawać się na jego drugą stronę
(2.3) przen. być używanym w celu osiągnięcia jakiejś korzyści
odmiana:
(1.1-5) koniugacja I
(2.1-3) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Naturalnie za przesuwającym się frontem Niemcy przekuwali linie szerokotorowe na prześwit normalny, aby móc zaopatrywać wojska własnym taborem [...][1]
(1.2) Konie powinno się przekuwać często, gdyż to poprawia róg, a w czasie ruchawki powinno się mieć parę dopasowanych podków w torbie specjalnej w siodle[2].
(1.5) Poszczególne partie zapowiadają, że będą publikować informacje o asystentach posłów, ale czyn w słowa przekuwają powoli[3].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. odkuć
związki frazeologiczne:
przekuwać miecze na lemiesze
etymologia:
pol. przekuć + -wać
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Michał Jerczyński, Tomasz Roszak, Szlakiem łódzkiej kolei, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. Kajetan Stefanowicz, O koniu, Wydawnictwo Red. „Żołnierza Polskiego”, Warszawa 1920, s. 12.
  3. Artur Boiński, Legitymacja jak mina, „Polska Głos Wielkopolski”, 2004-12-17, Narodowy Korpus Języka Polskiego.