proprium

proprium (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj nijaki

(1.1) rel. część liturgii podlegająca zmianie zależnie od kalendarza liturgicznego; zob. też proprium w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	proprium	propria
dopełniacz	proprium	propriów
celownik	proprium	propriom
biernik	proprium	propria
narzędnik	proprium	propriami
miejscownik	proprium	propriach
wołacz	proprium	propria

przykłady:

(1.1) Dążność do uwydatnienia wyjaśniających szczegółów, dobór form klasycznych, woń stylu cyceroniańskiego, […] wszystkie te naleciałości aż nadto wiele śladów zostawiły w późniejszych propriach.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. prōprium

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) proper
• francuski: (1.1) propre m
• niemiecki: (1.1) Proprium n
• ukraiński: (1.1) про́прій m

źródła:

proprium (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik, forma fleksyjna

(1.1) B. lp rodzaju męskiego od prōprius

(1.2) M., B. i W. rodzaju nijakiego od prōprius

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: