prokuratura

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

prokuratura (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. organ ścigający przestępstwa i stojący na straży praworządności; zob. też prokuratura w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Warszawska prokuratura cały czas szuka sprawcy.
składnia:
kolokacje:
(1.1) prokuratura rejonowa / okręgowa • prokuratura wojskowa
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
(1.1) wymiar sprawiedliwości
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. prokurator m, prokuratorka ż
przym. prokuratorski
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Prokuratur[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.