problematyczność

problematyczność (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co problematyczne; cecha tych, którzy są problematyczni

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	problematyczność	problematyczności
dopełniacz	problematyczności	problematyczności
celownik	problematyczności	problematycznościom
biernik	problematyczność	problematyczności
narzędnik	problematycznością	problematycznościami
miejscownik	problematyczności	problematycznościach
wołacz	problematyczności	problematyczności

przykłady:

składnia:

(1.1) problematyczność + D.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) niepewność, niemiarodajność

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) cecha

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. problem m, problemik m, problemowość ż, problemista m, problemistka ż, problemat m, problemacik m, problematyka ż, problematyzacja ż, problematyzowanie n

czas. problematyzować

przym. problematyczny, problemowy

przysł. problematycznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

(1.1) pol. problematyczny + -ość

uwagi:

Formy potencjalne liczby mnogiej w tabeli odmiany zostały podane za Słownikiem gramatycznym języka polskiego. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.

tłumaczenia:

• hiszpański: (1.1) problematismo m
• nowogrecki: (1.1) προβληματικότητα ż
• słoweński: (1.1) problematičnost ż
• ukraiński: (1.1) проблематичність ż

źródła: