pragmatyk
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
pragmatyk (język polski)[edytuj]
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- (1.1) człowiek odznaczający się praktycznym sposobem myślenia i działania[1]
- (1.2) historyk przedstawiający fakty, wydarzenia historyczne w ich logicznej i przyczynowo-skutkowej zależności[1]
- (1.3) prawnik, specjalista w dziedzinie pragmatyki[1]
- odmiana:
- (1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik pragmatyk pragmatycy dopełniacz pragmatyka pragmatyków celownik pragmatykowi pragmatykom biernik pragmatyka pragmatyków narzędnik pragmatykiem pragmatykami miejscownik pragmatyku pragmatykach wołacz pragmatyku pragmatycy
- przykłady:
- (1.1) Unijna komisarz ds. polityki regionalnej Danuta Huebner uważa, że na ostatnim szczycie Unii Europejskiej w Brukseli, ton dyskusji nadawali pragmatycy.[2]
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. pragmatyczka ż, pragmatyka ż, pragmatyczność ż, pragmatyzm mrz, pragmatysta mos, pragmatystka ż
- przym. pragmatyczny, pragmatystyczny
- przysł. pragmatycznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- łac. pragmaticus → biegły prawnik[3]
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) pragmatist
- arabski: (1.1) براغماتي m
- białoruski: (1.1) прагматык m
- bułgarski: (1.1) прагматик m
- francuski: (1.1) pragmatiste
- źródła:
