pragmaticus

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pragmaticus (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) znawca, biegły

przymiotnik

(2.1) czynny, skuteczny[1]
(2.2) rzeczowy, pragmatyczny
odmiana:
(1.1) pragmatic|us, ~i
(2.1-2) pragmatic|us, ~a, ~um
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(2.1) praumaticus
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pragmaticarius m, pragmaticum n
związki frazeologiczne:
etymologia:
gr. πραγματικός → zdolny do działania
uwagi:
źródła:
  1. ↑ Alojzy Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski, wydanie V, Wydawnictwo Diecezjalne, Sandomierz 2013, ISBN 978-83-257-0542-8, s. 537.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=pragmaticus&oldid=7128884”