potoczność

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

potoczność (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) cecha tego, co potoczne
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
(1.1) potoczność + D.
kolokacje:
synonimy:
(1.1) kolokwialność, kolokwializm
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) cecha, styl
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. potok m, potoczek m, potoczystość ż, potoczenie n, potocyzacja ż, potocyzm mrz
czas. potoczyć dk.
przym. potoczny, potoczysty
przysł. potocznie, potoczyście
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) pol. potoczny + -ość
uwagi:
Liczba mnoga w tabeli odmiany została podana za Słownikiem gramatycznym języka polskiego[1]. Inne słowniki (np.: Uniwersalny słownik języka polskiego) odnotowują, że rzeczownik ten nie tworzy liczby mnogiej.
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „potoczność” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.