poręczny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

poręczny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pɔˈrɛ̃n͇ʧ̑nɨ], AS[porṇčny], zjawiska fonetyczne: udziąs.nazal.asynch. ę 
?/i
znaczenia:

przymiotnik

(1.1) dostosowany do kształtu ręki i wygodny w użyciu
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
(1.1) poręczna książka/torebka/walizka • poręczne narzędzie • poręczny w użyciu
synonimy:
(1.1) wygodny, funkcjonalny
antonimy:
(1.1) nieporęczny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. rączęta nmos, poręcz ż, poręczenie n, poręczność ż, poręczówka ż, poręczyciel m, poręka ż, ręka ż, ręczny mrz
przym. poręczowy, ręczny
przysł. poręcznie
czas. poręczać, poręczyć
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: