ponowić

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ponowić (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pɔ̃ˈnɔvʲiʨ̑], AS[põnovʹić], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.
?/i
znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. ponawiać)

(1.1) zob. ponawiać
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Jej małżeństwo z Janem Kazimierzem uznano jednak za związek kazirodczy: była wdową po bracie króla. Zarzut ten ponowiła cnotliwsza część polskiej historiografii XIX stulecia[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. nowina ż, ponawianie n
czas. ponawiać
przysł. ponownie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: ponawiać
źródła:
  1. Janusz Tazbir, Silva rerum historicarum, 2002, Narodowy Korpus Języka Polskiego.