pomrzeć

pomrzeć (język polski)

wymowa:

IPA: [ˈpɔ̃mʒɛʨ̑], AS: [põmžeć], zjawiska fonetyczne: nazal.

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany

(1.1) przest. o grupie osób: umrzeć kolejno jeden po drugim

(1.2) gw. umrzeć, zemrzeć

odmiana:

(1.1) koniugacja IX

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		pomrzeć
czas przyszły prosty		–	–	pomrze	pomrzemy	pomrzecie	pomrą
czas przeszły	m	–	–	pomarł	pomarliśmy	pomarliście	pomarli
	ż	–	–	pomarła	pomarłyśmy	pomarłyście	pomarły
	n	–	–	pomarło
tryb rozkazujący		–	–	niech pomrze	niech pomrzemy	niech pomrzecie	niech pomrą
pozostałe formy czas zaprzeszły m – – pomarł był pomarliśmy byli pomarliście byli pomarli byli ż – – pomarła była pomarłyśmy były pomarłyście były pomarły były n – – pomarło było forma bezosobowa czasu przeszłego – tryb przypuszczający m – – pomarłby, byłby pomarł pomarlibyśmy, bylibyśmy pomarli pomarlibyście, bylibyście pomarli pomarliby, byliby pomarli ż – – pomarłaby, byłaby pomarła pomarłybyśmy, byłybyśmy pomarły pomarłybyście, byłybyście pomarły pomarłyby, byłyby pomarły n – – pomarłoby, byłoby pomarło imiesłów przymiotnikowy przeszły m – pomarli, niepomarli ż – pomarłe, niepomarłe n – imiesłów przysłówkowy uprzedni pomarłszy rzeczownik odczasownikowy –

przykłady:

(1.1) Została sama. Pomarli jej rodzice, mąż, a nawet dzieci.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) poumierać

(1.2) gw. pomrzyć; umrzeć, zemrzeć

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pomór m

czas. daw./st.pol./gw. pomierać ndk.

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

(1.1) występuje tylko w liczbie mnogiej i 3 os. liczby pojedynczej

tłumaczenia:

(1.2) zobacz listę tłumaczeń w haśle: umrzeć

źródła: