polonicus

polonicus (język łaciński)

wymowa:

znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) polski

odmiana:

(1.1) polonic|us, ~a, ~um (deklinacja I-II)

 

przypadek	liczba pojedyncza			liczba mnoga
	m	ż	n	m	ż	n
mianownik	polonicus	polonica	polonicum	polonicī	polonicae	polonica
dopełniacz	polonicī	polonicae	polonicī	polonicōrum	polonicārum	polonicōrum
celownik	polonicō	polonicae	polonicō	polonicīs
biernik	polonicum	polonicam	polonicum	polonicōs	polonicās	polonica
ablatyw	polonicō	polonicā	polonicō	polonicīs
wołacz	polonice	polonica	polonicum	polonicī	polonicae	polonica

przykłady:

(1.1) Vexillum polonicum album et rufum est. → Polska flaga jest biało-czerwona.

składnia:

kolokacje:

(1.1) triticum polonicum

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. polonus m, Polonia ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. Polonia + -icus

uwagi:

źródła: