politykier

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

politykier (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌpɔlʲiˈtɨcɛr], AS[polʹityḱer], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) pejor. źle oceniany polityk
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) Ten politykier stał się prezydentem.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) polityk
hiponimy:
(1.1) demagog, populista
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. politykierstwo n, polityk mos/ż
przym. politykierski
związki frazeologiczne:
etymologia:
niem. Politikerpolityk[1]
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Hasło „polityka” w: Krystyna Długosz-Kurczabowa, Wielki słownik etymologiczno-historyczny języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15258-1, s. 501.

politykier (język wilamowski)[edytuj]

politykiyn (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) polityk[1]
odmiana:
(1.1) lp politykier; lm politykiyn
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. polityk ż
forma żeńska politykieryn ż
przym. polityś
przysł. polityś
związki frazeologiczne:
etymologia:
wilam. polityk + -ier
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Słownik języka wilamowskiego w: Józef Gara, Zbiór wierszy o wilamowskich obrzędach i obyczajach oraz Słownik języka wilamowskiego, Stowarzyszenie Na Rzecz Zachowania Dziedzictwa Kulturowego Miasta Wilamowice „Wilamowianie”, Bielsko-Biała 2004, ISBN 83-914917-8-1.