politeja

politeja (język polski)

wymowa:

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) obywatelstwo, prawa obywatelskie

(1.2) polit. ustrój wyrożniony przez Arystotelesa, w założeniach charakteryzujący się rządami (wielu) obywateli dla dobra ogółu; zob. też politeja w Wikipedii

odmiana:

(1.1-2) blm

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	politeja
dopełniacz	politei
celownik	politei
biernik	politeję
narzędnik	politeją
miejscownik	politei
wołacz	politejo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

(1.2) demokracja

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

gr. πολιτεία < gr. πόλις (polis)

uwagi:

(1.1) pojęcie o szerokim znaczeniu, porównywane czasem do łac. civitas oraz ang. polity

(1.2) zob. monarchia, arystokracja, tyrania, oligarchia, demokracja

(1.1-2) termin odmienia się w formie spolszczonej, jak i formie niespolszczonej w przypadku np. nazwy dialogu Platona

tłumaczenia:

• angielski: (1.2) politeia
• esperanto: (1.2) politeia
• francuski: (1.2) politie
• niemiecki: (1.2) Politie ż

źródła: