pogonia

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pogonia (język polski)[edytuj]

wymowa:
[uwaga 1] IPA: [pɔˈɡɔ̃ɲa], AS: [pogõńa], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• -ni…
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) st.pol. pościg[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. gonitwa, pogoń
czas. gonić, pogonić, przegonić, wygonić
przym. gończy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
  1. ↑ jeśli nie zaznaczono inaczej, jest to wersja odpowiadająca współczesnym standardom języka ogólnopolskiego
tłumaczenia:
zobacz listę tłumaczeń w haśle: pościg
źródła:
  1. ↑ Polskie nazwy własne. Encyklopedia pod red. Ewy Rzetelskiej-Feleszko, Kraków 2005, s. 165.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=pogonia&oldid=7917286”