podrotmistrz

podrotmistrz (język polski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) hist. wojsk. stopień wojskowy oficera kawalerii w Korpusie Polskim w Rosji w latach 1917-1918; zob. też podrotmistrz w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	podrotmistrz	podrotmistrzowie
dopełniacz	podrotmistrza	podrotmistrzów
celownik	podrotmistrzowi	podrotmistrzom
biernik	podrotmistrza	podrotmistrzów
narzędnik	podrotmistrzem	podrotmistrzami
miejscownik	podrotmistrzu	podrotmistrzach
wołacz	podrotmistrzu	podrotmistrzowie
depr. M. i W. lm: (te) podrotmistrze

przykłady:

(1.1) Odpowiednikiem podrotmistrza w artylerii konnej był podkapitan.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. rotmistrz mos

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. pod- + rotmistrz

uwagi:

tłumaczenia:

• ukraiński: (1.1) підротмістр m

źródła: