podążać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

podążać (język polski)[edytuj]

owce podążają (1.1) za człowiekiem
wymowa:
IPA[pɔˈdɔ̃w̃ʒaʨ̑], AS[podõũ̯žać], zjawiska fonetyczne: nazal.asynch. ą 
?/i
znaczenia:

czasownik niedokonany

(1.1) książk. iść, jechać, pośpieszać w danym kierunku
odmiana:
(1.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Ona się zbliża. Robię dwa kroki w tył. Ona podąża za mną. Jakby nie chciała, żeby odległość między nami się zwiększyła. Idąc wciąż tyłem, potykam się. Upadam na pryzmę śniegu. Alessia kręci głową. Biedny John. tak się mnie boisz?[1]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. podążanie n, dążenie n
czas. dążyć ndk.
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. Tullio Avoledo, Korzenie niebios, 2013