poświąteczny
poświąteczny (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌpɔɕfʲjɔ̃nˈtɛʧ̑nɨ], AS: [pośfʹi ̯õntečny], zjawiska fonetyczne: zmięk.• utr. dźw.• nazal.• asynch. ą • akc. pob.• i → j
- znaczenia:
przymiotnik
- (1.1) przypadający na okres tuż po święcie, następujący po święcie
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik poświąteczny poświąteczna poświąteczne poświąteczni poświąteczne dopełniacz poświątecznego poświątecznej poświątecznego poświątecznych celownik poświątecznemu poświątecznej poświątecznemu poświątecznym biernik poświątecznego poświąteczny poświąteczną poświąteczne poświątecznych poświąteczne narzędnik poświątecznym poświąteczną poświątecznym poświątecznymi miejscownik poświątecznym poświątecznej poświątecznym poświątecznych wołacz poświąteczny poświąteczna poświąteczne poświąteczni poświąteczne
- przykłady:
- (1.1) Utrudnienia potrwają kilka tygodni. - Roboty teoretycznie można było przełożyć na okres poświąteczny, tylko jaki sens miałaby ta decyzja[1].
- składnia:
- kolokacje:
- (1.1) poświąteczny bilans • poświąteczna wyprzedaż • poświąteczny kac • poświąteczna dieta
- synonimy:
- antonimy:
- (1.1) przedświąteczny
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- bułgarski: (1.1) следпразничен
- źródła:
- ↑ MARCIN HADAJ, Życie Warszawy, 2001, Narodowy Korpus Języka Polskiego.