plukovník

plukovník (język czeski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) wojsk. pułkownik

odmiana:

(1.1)

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plukovník	plukovníci
dopełniacz	plukovníka	plukovníků
celownik	plukovníkovi / plukovníku	plukovníkům
biernik	plukovníka	plukovníky
wołacz	plukovníku	plukovníci
miejscownik	plukovníkovi / plukovníku	plukovnících
narzędnik	plukovníkem	plukovníky

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

plukovník (język słowacki)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) wojsk. pułkownik

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) skr. plk.

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pluk m, plukovníctvo n

forma żeńska plukovníčka ż

przym. plukovný, plukovnícky

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: