pluć

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pluć (język polski)[edytuj]

mężczyzna pluje (1.1)
wymowa:
IPA[pluʨ̑], AS[pluć]
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. wypluć)

(1.1) wyrzucać, wydalać coś z ust, najczęściej ślinę
(1.2) przen. gardzić czymś w sposób czynny
odmiana:
(1.1-2) koniugacja Xa
przykłady:
składnia:
(1.1) pluć + N.
kolokacje:
(1.1) pluć krwią / jedzeniem
synonimy:
(1.1) plwać
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) wydalać
(1.2) lekceważyć, gardzić, pogardzać
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. plucie n, wypluwanie n, wyplucie n, plujka ż, oplucie n, opluwanie n, splunięcie n, spluwanie n, spluwa ż, zapluwanie n, zaplucie n, wypluwka ż, plwocina ż
czas. wypluć dk., wypluwać ndk., opluwać ndk., opluć dk., splunąć dk., spluwać ndk., zapluwać ndk., zapluć dk., plwać ndk.
związki frazeologiczne:
pluć i łapaćpluć sobie w brodępluć jadem przysłowia i powiedzenia: nie pluj w studnię, bo może ci przyjść kiedyś czerpać z niej wodęnigdy nie pluj pod wiatr
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: