plenipotencja

plenipotencja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌplɛ̃ɲipɔˈtɛ̃nʦ̑ʲja], AS: [plẽńipotẽncʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. pełnomocnictwo (prawo do działania w czyimś imieniu)

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	plenipotencja	plenipotencje
dopełniacz	plenipotencji	plenipotencji / przest. plenipotencyj
celownik	plenipotencji	plenipotencjom
biernik	plenipotencję	plenipotencje
narzędnik	plenipotencją	plenipotencjami
miejscownik	plenipotencji	plenipotencjach
wołacz	plenipotencjo	plenipotencje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. plenipotent mos, plenipotentka ż

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. plenipotent < łac.kośc. plenipotens

uwagi:

tłumaczenia:

zobacz listę tłumaczeń w haśle: pełnomocnictwo

• łaciński: (1.1) plenipotentia ż

źródła: