pięciobój

pięciobój (język polski)

wymowa:

IPA: [pʲjɛ̇̃ɲˈʨ̑ɔbuj], AS: [pʹi ̯ė̃ńćobui ̯], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• asynch. ę • i → j 

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) sport. dyscyplina sportowa, która składa się z pięciu części; zob. też pięciobój w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	pięciobój	pięcioboje
dopełniacz	pięcioboju	pięcioboi / pięciobojów
celownik	pięciobojowi	pięciobojom
biernik	pięciobój	pięcioboje
narzędnik	pięciobojem	pięciobojami
miejscownik	pięcioboju	pięciobojach
wołacz	pięcioboju	pięcioboje

przykłady:

(1.1) Otrzymałem medal w pięcioboju.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) pięciobój nowoczesny

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. pięcioboista m, pięcioboistka ż

przym. pięciobojowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) pentathlon
• baskijski: (1.1) pentatloi
• białoruski: (1.1) пяцібор'е n
• czeski: (1.1) pětiboj m
• francuski: (1.1) pentathlon
• hiszpański: (1.1) pentatlón m
• kazachski: (1.1) бессайыс
• nowogrecki: (1.1) πένταθλο n
• rosyjski: (1.1) пятиборье n
• słowacki: (1.1) päťboj m
• ukraiński: (1.1) п'ятибо́рство n
• węgierski: (1.1) öttusa
• włoski: (1.1) pentathlon

źródła: