pandeizm

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

pandeizm (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[pãnˈdɛjism̥], AS[pãndei ̯ism̦], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.epenteza i ̯ 
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) rel. filoz. poglądy teologiczne i filozoficzne lub przekonania religijne utożsamiające Boga ze światem; zob. też pandeizm w Wikipedii
odmiana:
(1.1)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. pandeista m, pandeistka ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) połączenie „panteizmu” i „deizmu”; gr. πάν (pán) i łac. deus
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 Należy do grupy rzeczowników, w których końcówkę zapisywaną w Ms. i W. lp jako „-zmie” wymawia się alternatywnie jako „-zmie” albo „-źmie”.

pandeizm (język turkmeński)[edytuj]

zapisy w ortografiach alternatywnych:
wymowa:
IPA/pæn'deɪ'ĭz'əm/
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) pandeizm
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. przym. pandeist
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: