paleogen

paleogen (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌpalɛˈɔɡɛ̃n], AS: [paleogẽn], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

^ⓘ

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) geol. jeden z okresów geologicznych w kenozoiku; zob. też paleogen w Wikipedii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	paleogen
dopełniacz	paleogenu
celownik	paleogenowi
biernik	paleogen
narzędnik	paleogenem
miejscownik	paleogenie
wołacz	paleogenie

przykłady:

(1.1) Paleogen to starszy okres ery kenozoicznej.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) okres

hiponimy:

holonimy:

(1.1) kenozoik, era kenozoiczna

meronimy:

(1.1) paleocen, eocen, oligocen

wyrazy pokrewne:

przym. paleogeński

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) Paleogene
• baskijski: (1.1) Paleogeno
• białoruski: (1.1) палеаген m
• bułgarski: (1.1) палеоген m
• francuski: (1.1) Paléogène
• hiszpański: (1.1) Paleógeno m
• kataloński: (1.1) Paleogen m
• niemiecki: (1.1) Paläogen n
• portugalski: (1.1) Paleogeno m
• rosyjski: (1.1) палеоген m
• słowacki: (1.1) paleogén
• ukraiński: (1.1) палеоген m
• włoski: (1.1) Paleogene

źródła: