pabianicki
pabianicki (język polski)[edytuj]
- wymowa:
- IPA: [ˌpabʲjä̃ˈɲiʦ̑ʲci], AS: [pabʹi ̯ä̃ńicʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• podw. art.• nazal.• akc. pob.• i → j
- znaczenia:
przymiotnik relacyjny
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mos/mzw mrz ż n mos nmos mianownik pabianicki pabianicka pabianickie pabianiccy pabianickie dopełniacz pabianickiego pabianickiej pabianickiego pabianickich celownik pabianickiemu pabianickiej pabianickiemu pabianickim biernik pabianickiego pabianicki pabianicką pabianickie pabianickich pabianickie narzędnik pabianickim pabianicką pabianickim pabianickimi miejscownik pabianickim pabianickiej pabianickim pabianickich wołacz pabianicki pabianicka pabianickie pabianiccy pabianickie nie stopniuje się
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. Pabianice nmos, pabianiczanin mos, pabianiczanka ż
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ Jan Grzenia, Słownik nazw geograficznych z odmianą i wyrazami pochodnymi, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2008, ISBN 978-83-01-15609-1, s. 222.