płauc

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

płauc (język wilamowski)[edytuj]

płauc (1.1)
zapisy w ortografiach alternatywnych:
płojc
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) anat. płuca[1][2]
(1.2) piernat[2]
odmiana:
(1.1) lp płauc; lm płauca
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz.
zdrobn. płoucła n (1.2)
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
zobacz też: Indeks:Wilamowski - Części ciała • Indeks:Wilamowski - Dom
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Józef Latosiński, Monografia miasteczka Wilamowic: na podstawie źródeł autentycznych: z ilustracyami i mapką, Drukarnia Literacka pod zarządem L. K. Górskiego, Kraków 1909, s. 301.
  2. ↑ 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hermann Mojmir, Wörterbuch der deutschen Mundart von Wilamowice, cz. A-R, Polska Akademja Umiejętności, Kraków 1930‒1936, s. 323.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=płauc&oldid=7393232”