półtora

półtora (język polski)

wymowa:

IPA: [puwˈtɔra], AS: [puu̯tora]

​

znaczenia:

liczebnik ułamkowy, rodzaj męski lub nijaki

(1.1) jeden/jedno i pół

odmiana:

(1.1) nieodm.

przykłady:

(1.1) Czy półtora jabłka i półtorej gruszki to razem trzy owoce?

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

licz. pół, półtorej, półtory

rzecz. półtorak

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) one and a half
• baskijski: (1.1) bat eta erdi
• dolnołużycki: (1.1) połtera
• duński: (1.1) halvanden
• esperanto: (1.1) unu kaj duono
• estoński: (1.1) poolteist
• fiński: (1.1) puolitoista
• francuski: (1.1) un et demi
• górnołużycki: (1.1) połdra
• hiszpański: (1.1) uno y medio
• jidysz: (1.1) אָנדערטהאַלבן (onderthalbn), אָנדערהאַלבן (onderhalbn)
• kaszubski: (1.1) półtora
• niderlandzki: (1.1) anderhalf
• niemiecki: (1.1) eineinhalb, anderthalb
• nowogrecki: (1.1) ενάμισης m, ενάμισι n
• rosyjski: (1.1) полтора
• szwedzki: (1.1) halvannan
• ukraiński: (1.1) півтора
• wilamowski: (1.1) hołpander
• włoski: (1.1) uno e mezzo

źródła:

półtora (język kaszubski)

wymowa:

znaczenia:

liczebnik

(1.1) półtora

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

licz. półtorasta

rzecz. półtorôk

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła: