Przejdź do zawartości

ozdobnik

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ozdobnik (język polski)

[edytuj]
ozdobnik (1.1)
wymowa:
IPA[ɔˈzdɔbʲɲik], AS[ozdobʹńik], zjawiska fonetyczne: zmięk.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskorzeczowy

(1.1) archit. szt. element, który zdobi
(1.2) druk. materiał zecerski służący do otrzymywania ornamentów
(1.3) muz. dźwięki upiększające, dające urozmaicenie, ożywiające, uzupełniające melodię
odmiana:
(1.1-3)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) ornament
(1.3) fiorytura
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ozdoba ż, zdobienie n, ozdobienie n
zdrobn. ozdóbka ż
czas. ozdabiać ndk., zdobić ndk., ozdobić dk.
przym. ozdobny, zdobniczy
przysł. ozdobnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: