owocny

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

owocny (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ɔˈvɔʦ̑nɨ], AS[ovocny] ?/i
znaczenia:

przymiotnik jakościowy

(1.1) dający rezultaty, przynoszący korzyści
(1.2) przest. rodzący owoce, obfitujący w nie[1]
odmiana:
(1.1-2)
przykłady:
(1.1) Ta zaledwie kilkugodzinna sesja była jednak na tyle owocna, że Wexler zdecydował się na dalszą pracę z tą samą ekipą, tyle że w Nowym Jorku[2].
składnia:
kolokacje:
(1.1) owocna praca • owocne dyskusje/obrady/wysiłki
synonimy:
(1.1) korzystny, skuteczny
(1.2) współcz. owocowy
antonimy:
(1.1) bezowocny
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. owoc m, owocnik m, owocnia ż, owocówka ż, owocowanie n, zaowocowanie n, owocność ż, owocarka ż
czas. owocować, zaowocować
przym. owocowy
przysł. owocowo, owocnie
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. owoc + -ny
uwagi:
por. owocowy
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „owocny” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. Grzegorz Brzozowicz, Filip Łobodziński, Sto płyt, które wstrząsnęły światem : kronika czasów popkultury, 2000, Narodowy Korpus Języka Polskiego.