otorynolaryngolog

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

otorynolaryngolog (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɔtɔrɨ̃nɔlarɨ̃ŋˈɡɔlɔk], AS[otorỹnolarỹŋgolok], zjawiska fonetyczne: wygł.nazal.-nk- akc. pob.
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) med. specjalista w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) med. specjalistka w dziedzinie chorób nosa, uszu, krtani i gardła
odmiana:
(1.1)
(2.1) nieodm., lub według tabeli (1.1)
przykłady:
(2.1) Szwagierka jest otorynolaryngologiem.
składnia:
kolokacje:
(1.1) wizyta u otorynolaryngologa • gabinet / konsultacja / porada / poradnia otorynolaryngologa • anamneza / wywiad lekarski otorynolaryngologa • skierowanie do otolaryngologa
(2.1) wizyta u otorynolaryngolog • gabinet / konsultacja / porada / poradnia otorynolaryngolog • anamneza / wywiad lekarski otorynolaryngolog • skierowanie do otorynolaryngolog
synonimy:
(1.1) otolaryngolog
(2.1) otolaryngolog
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) lekarz
(2.1) lekarka
hiponimy:
(1.1) audiolog, foniatra, otolog, rynolog
(2.1) audiolog, foniatra, otolog, rynolog
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otorynolaryngologia ż
przym. otorynolaryngologiczny
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. 1,0 1,1 publikacja w zamkniętym dostępie – wymagana płatna rejestracja Uniwersalny słownik języka polskiego, red. Stanisław Dubisz i Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. 2,0 2,1 publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Wielki słownik ortograficzny, Wydawnictwo Naukowe PWN.