otolog

otolog (język polski)

badanie pacjentki przez otologa (1.1)

wymowa:

IPA: [ɔˈtɔlɔk], AS: [otolok], zjawiska fonetyczne: wygł.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) med. lekarz specjalista zajmujący się rozpoznawaniem, profilaktyką i leczeniem chorób uszu

rzeczownik, rodzaj żeński

(2.1) med. lekarka specjalistka otologii

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	otolog	otolodzy / otologowie
dopełniacz	otologa	otologów
celownik	otologowi	otologom
biernik	otologa	otologów
narzędnik	otologiem	otologami
miejscownik	otologu	otologach
wołacz	otologu	otolodzy / otologowie

(2.1) nieodm.,

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	otolog	otolog
dopełniacz	otolog	otolog
celownik	otolog	otolog
biernik	otolog	otolog
narzędnik	otolog	otolog
miejscownik	otolog	otolog
wołacz	otolog	otolog

przykłady:

(1.1) Ten przypadek wymagał zwołania konsylium z udziałem rynologa, foniatry i otologa.

(2.1) Mama została skierowana przez panią otolog do otochirurga, bo potrzebna jest tympanoplastyka, aby poprawić słuch.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wizyta u otologa • gabinet / porada / konsultacja otologa • anamneza / wywiad lekarski otologa • skierowanie do otologa

(2.1) pani doktor otolog • wizyta u otolog • gabinet / porada / konsultacja otolog • anamneza / wywiad lekarski otolog • skierowanie do otolog

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) laryngolog

(2.1) laryngolog

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. otologia ż

forma żeńska otolożka ż

przym. otologiczny

przysł. otologicznie

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• rosyjski: (1.1) отолог m, отиатр m
• węgierski: (1.1) fülorvos

źródła: