otaczać

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

otaczać (język polski)[edytuj]

mur otacza (1.2) wzgórze
wymowa:
IPA[ɔˈtaʧ̑aʨ̑], AS[otačać] ?/i
znaczenia:

czasownik

(1.1) zajmować ze wszystkich stron tereny wokół określonego miejsca, okrążać (ruch)
(1.2) rozciągać się wokół, znajdować się dookoła (statyczny stan)

czasownik zwrotny otaczać się

(2.1) przen. gromadzić wokół siebie pewne przedmioty lub pewnych ludzi
odmiana:
(1.1-2) koniugacja I
(2.1) koniugacja I
przykłady:
(1.1) Wojska rządowe otoczyły partyzantów w ich kryjówce.
(1.2) Moje miasto rodzinne otaczają góry i lasy.
(2.1) Lubię otaczać się w domu ładnymi przedmiotami.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) okrążać
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. otoczenie n, otaczanie n, otoczak m, otoczka ż, makrootoczenie n, toczenie n , toczeń m, taczka ż, tokarka ż
czas. toczyć, otoczyć, obtoczyć, obtaczać, wytoczyć, wytaczać, stoczyć, staczać, podtoczyć, podtaczać, wtoczyć, wtaczać
przym. otoczakowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła: