ortęć

ortęć (język polski)

wymowa:

IPA: [ɔɾtɛɲt͡ɕ], IPA: [ɔɾtɛ̃t͡ɕ]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) met. zob. amalgamat

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ortęć	ortęcie
dopełniacz	ortęci	ortęci
celownik	ortęci	ortęciom
biernik	ortęć	ortęcie
narzędnik	ortęcią	ortęciami
miejscownik	ortęci	ortęciach
wołacz	ortęci	ortęcie

przykłady:

(1.1) Do wypełnień w zębach przednich używane będą cementy krzemianowe […], w tylnych ortęć (amalgam) srebra.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) zob. amalgamat

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ortęcianie n, ortęciowanie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

1856 rok; rzeczownik odczasownikowy od hipotetycznego pol. *ortęciać (co od pol. o- + rtęć + -ać) lub *ortęciować (od pol. o- + rtęć + -ować)

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) zobacz listę tłumaczeń w haśle: amalgamat

źródła: