orno

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

orno (język baskijski)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) anat. kręg
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ornomuin, ornodun, ornogabe
przym. ornodun, ornogabe
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

orno (język hiszpański)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˈoɾ.no]
homofon: horno
znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp (yo) czasu teraźniejszego (presente) trybu oznajmującego (indicativo) od ornar
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

orno (język łaciński)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

czasownik przechodni

(1.1) ubierać
(1.2) wyposażać, zaopatrywać
(1.3) zdobić, dekorować
odmiana:
(1) orn|o, ~are, ~avi, ~atum (koniugacja I)
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
przym. ornatus
rzecz. ornatus m, ornamentum n, ornatrix ż
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: