ornamento

ornamento (język hiszpański)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ornament, ozdoba

odmiana:

(1.1) lp ornamento; lm ornamentos

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. ornar

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ornamento (interlingua)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik

(1.1) ornament, ozdoba

odmiana:

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ornamento (język portugalski)

wymowa:

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski

(1.1) ornament, ozdoba

odmiana:

(1.1) lp ornamento; lm ornamentos

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

źródła:

ornamento (język włoski)

wymowa:

IPA: /or.na.'men.to/

znaczenia:

czasownik, forma fleksyjna

(1.1) 1. os. lp, tryb oznajmujący czasu teraźniejszego (presente indicativo) od: ornamentare

rzeczownik, rodzaj męski

(2.1) dekorowanie, zdobienie

(2.2) dekoracja, ornament

(2.3) przen. ozdoba, chluba

odmiana:

(2.1-3) lp ornamento; lm ornamenti

przykłady:

(2.3) La modestia è il suo più grande ornamento. → Skromność jest jego/jej największą ozdobą.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(2.1) ornamentazione

(2.2) abbellimento, decorazione, addobbo, guarnizione, fregio

(2.3) pregio, vanto, merito, virtù

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ornamentazione ż, ornamentista m ż, ornatezza ż, ornatista m ż, ornato m, ornatore m, ornatrice ż, ornatura ż

czas. ornamentare, ornare, ornarsi

przym. ornamentale, ornativo, ornato

przysł. ornatamente

związki frazeologiczne:

etymologia:

(2.1-3) łac. ornamentum < łac. ornare

uwagi:

źródła: