ork

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Podobna pisownia Podobna pisownia: Orkörk

ork (język polski)[edytuj]

ork (1.1)
ork (2.1)
wymowa:
IPA[ɔrk], AS[ork]
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy lub męskoosobowy

(1.1) liter. fant. rosły człekokształtny potwór z zieloną skórą[1]; zob. też ork w Wikipedii

rzeczownik, rodzaj męskozwierzęcy

(2.1) przen. pogard. rosyjski żołnierz, okupant
odmiana:
(1.1)
(2.1)
przykłady:
(1.1) Za goblinami szli orkowie, a za orkami cała chmara innych obrzydliwych stworów.
(2.1) W przerwach między bitwami pijane orki wychodziły z opancerzonych transporterów. Chodzili po domach z karabinami maszynowymi i straszyli bezbronnych cywilów![3]
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) potwór, stwór
(2.1) żołdak, sołdat, Rosjanin
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. Orkus m
przym. orczy, orkowy
związki frazeologiczne:
etymologia:
(1.1) łac. orcus
(2.1) ukr. орк
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ork” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ork” w: Zygmunt Saloni, Włodzimierz Gruszczyński, Marcin Woliński, Robert Wołosz, Danuta Skowrońska, Zbigniew Bronk, Słownik gramatyczny języka polskiego — wersja online.
  3. Szymon Opryszek „Ruskie orki weszły do mojego domu. Świadectwo z okupowanej ukraińskiej wioski. Opowieść Tanii”, OKO.press, 2022-04-06

ork (język czeski)[edytuj]

ork (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) liter. fant. ork
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:

ork (język słowacki)[edytuj]

ork (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męski żywotny

(1.1) liter. fant. ork[1]
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „ork” w: Ortograficko-gramatický slovník. A – Ž [Słownik ortograficzno-gramatyczny. A – Ž.], gł. red. M. Sokolová i A. Jarošová, Veda, vydavateľstvo Slovenskej akadémie vied, 2016.

ork (język szwedzki)[edytuj]

wymowa:
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj wspólny

(1.1) siła[1]
odmiana:
(1.1) en ork, orken; blm
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
czas. orka
przym. orkeslös
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła:
  1. Jacek Kubitsky, Słownik szwedzko-polski, Wydawnictwo Naukowe PWN, Natur och Kultur, Warszawa 1998, ISBN 83-01-12412-1, s. 349.

ork (język węgierski)[edytuj]

ork (1.1)
wymowa:
znaczenia:

rzeczownik

(1.1) liter. fant. ork
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
źródła: