ordynatura

ordynatura (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔrdɨ̃naˈtura], AS: [ordỹnatura], zjawiska fonetyczne: nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) stanowisko ordynatora

(1.2) pełnienie funkcji ordynatora

odmiana:

(1)

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	ordynatura
dopełniacz	ordynatury
celownik	ordynaturze
biernik	ordynaturę
narzędnik	ordynaturą
miejscownik	ordynaturze
wołacz	ordynaturo

przykłady:

składnia:

kolokacje:

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

przym. ordynatorski

rzecz. ordynator

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

źródła: