ordynacja

ordynacja (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌɔrdɨ̃ˈnaʦ̑ʲja], AS: [ordỹnacʹi ̯a], zjawiska fonetyczne: zmięk.• nazal.• akc. pob.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) praw. zbiór przepisów dotyczących określonej dziedziny

(1.2) hist. wielka, niepodzielna posiadłość ziemska, przechodząca w całości na jednego spadkobiercę, najczęściej najstarszego syna; zob. też ordynacja w Wikipedii

(1.3) hist. ustawa spadkowa, która reguluje sposób dziedziczenia ordynacji (1.2)

odmiana:

(1.1-3)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	ordynacja	ordynacje
dopełniacz	ordynacji	ordynacji / przest. ordynacyj
celownik	ordynacji	ordynacjom
biernik	ordynację	ordynacje
narzędnik	ordynacją	ordynacjami
miejscownik	ordynacji	ordynacjach
wołacz	ordynacjo	ordynacje

przykłady:

składnia:

kolokacje:

(1.1) ordynacja wyborcza • ordynacja podatkowa • ordynacja celna • ordynacja mennicza

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. ordynariusz mos

czas. ordynować ndk.

przym. ordynacyjny

związki frazeologiczne:

etymologia:

łac. ordinatio

uwagi:

zob. też ordynacja (ujednoznacznienie) w Wikipedii

tłumaczenia:

źródła: