ordowicki

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

ordowicki (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA: [ˌɔrdɔˈvʲiʦ̑ʲci], AS: [ordovʹicʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.• akc. pob.
​?/i
znaczenia:

przymiotnik relacyjny

(1.1) geol. dotyczący ordowiku, występujący, powstały w ordowiku
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mos/mzwmrzżnmosnmos
mianownikordowickiordowickaordowickieordowiccyordowickie
dopełniaczordowickiegoordowickiejordowickiegoordowickich
celownikordowickiemuordowickiejordowickiemuordowickim
biernikordowickiegoordowickiordowickąordowickieordowickichordowickie
narzędnikordowickimordowickąordowickimordowickimi
miejscownikordowickimordowickiejordowickimordowickich
wołaczordowickiordowickaordowickieordowiccyordowickie
 nie stopniuje się
przykłady:
(1.1) Porządek ordowickiego świata załamał się 440 milionów lat temu[1].
(1.1) Zdarzenie to, określane jako ordowickie wymieranie, uważane jest za drugą największą katastrofę w historii życia na Ziemi[2].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) paleozoiczny
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. ordowik m
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ Marcin Machalski Instytut Paleobiologii PAN, Focus. Poznać i zrozumieć świat, 2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
  2. ↑ Marcin Rotkiewicz, Polityka, 15/11/2003, Narodowy Korpus Języka Polskiego.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=ordowicki&oldid=8035654”