orbitować

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

orbitować (język polski)[edytuj]

statek orbituje (1.1)
wymowa:
IPA[ˌɔrbʲiˈtɔvaʨ̑], AS[orbʹitovać], zjawiska fonetyczne: zmięk.akc. pob.
?/i
znaczenia:

czasownik nieprzechodni niedokonany (dk. brak)

(1.1) krążyć po orbicie
odmiana:
(1.1) koniugacja IV
przykłady:
(1.1) Dwaj ostatni mieli 20 lipca dostąpić zaszczytu zejścia na powierzchnię Księżyca, Collins orbitował, oczekując na powrót kolegów[1].
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. orbita ż, orbiter m, orbitowanie n
przym. orbitalny
związki frazeologiczne:
etymologia:
pol. orbita
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. EDWIN BENDYK, Wiedza i Życie, 1999, Narodowy Korpus Języka Polskiego.