oratorianin

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

oratorianin (język polski)[edytuj]

wymowa:
​?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez św. Filipa Nereusza[1][2]
odmiana:
(1.1)
 
przypadekliczba pojedynczaliczba mnoga
mianownikoratorianinoratorianie
dopełniaczoratorianinaoratorian / oratorianów
celownikoratorianinowioratorianom
biernikoratorianinaoratorian / oratorianów
narzędnikoratorianinemoratorianami
miejscownikoratorianinieoratorianach
wołaczoratorianinieoratorianie
depr. M. i W. lm: (te) oratoriany
przykłady:
(1.1) W niedzielę poszliśmy na mszę do oratorianów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) filipin
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oratorium n, orator m, oratorka ż
przym. oratoriański, oratoryjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. oratorium
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „oratorianin” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. ↑ publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „oratorianin” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
Źródło: „https://pl.wiktionary.org/w/index.php?title=oratorianin&oldid=7874282”