oratorianin

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

oratorianin (język polski)[edytuj]

wymowa:
?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) rel. zakonnik ze zgromadzenia założonego przez św. Filipa Nereusza[1][2]
odmiana:
(1.1)
przykłady:
(1.1) W niedzielę poszliśmy na mszę do oratorianów.
składnia:
kolokacje:
synonimy:
(1.1) filipin
antonimy:
hiperonimy:
(1.1) zakonnik, osoba konsekrowana
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. oratorium n, orator m, oratorka ż
przym. oratoriański, oratoryjny
związki frazeologiczne:
etymologia:
łac. oratorium
uwagi:
tłumaczenia:
źródła:
  1. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „oratorianin” w: Słownik języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
  2. publikacja w otwartym dostępie – możesz ją przeczytać Hasło „oratorianin” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.