orędowniczka

Z Wikisłownika – wolnego słownika wielojęzycznego

orędowniczka (język polski)[edytuj]

wymowa:
IPA[ˌɔrɛ̃ndɔvʲˈɲiʧ̑ka], AS[orẽndovʹńička], zjawiska fonetyczne: zmięk.nazal.asynch. ę akc. pob. ?/i
znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) forma żeńska od: orędownik
odmiana:
przykłady:
składnia:
kolokacje:
synonimy:
antonimy:
hiperonimy:
hiponimy:
holonimy:
meronimy:
wyrazy pokrewne:
rzecz. orędownik, orędownictwo
czas. orędować
związki frazeologiczne:
etymologia:
uwagi:
tłumaczenia:
(1.1) dla języków niewyróżniających tu formy żeńskiej zobacz listę tłumaczeń w haśle: orędownik
źródła: