opatrzenie
opatrzenie (język polski)[edytuj]
- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) rzecz. odczas. od opatrzyć lub opatrzeć[1]
- (1.2) przest. środki utrzymania, zabezpieczenie, zaopatrzenie materialne, zasoby do życia, uposażenie, utrzymanie, pensja[1]
- (1.3) przest. zabezpieczenie[1]
- odmiana:
- (1.1) blm,
przypadek liczba pojedyncza mianownik opatrzenie dopełniacz opatrzenia celownik opatrzeniu biernik opatrzenie narzędnik opatrzeniem miejscownik opatrzeniu wołacz opatrzenie - (1.2-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik opatrzenie opatrzenia dopełniacz opatrzenia opatrzeń celownik opatrzeniu opatrzeniom biernik opatrzenie opatrzenia narzędnik opatrzeniem opatrzeniami miejscownik opatrzeniu opatrzeniach wołacz opatrzenie opatrzenia
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. opatrywanie n, opatrzność ż, opatrunek mrz
- czas. opatrzyć dk., opatrzeć dk., opatrywać ndk.
- przym. opatrzny, opatrzony
- przysł. opatrznie
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- źródła:
- ↑ 1,0 1,1 1,2
Hasło „opatrzenie” w: Słownik języka polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
